Pazartesi günü ben işten gelirken babasıyla sokakta oynuyormuş. Babasına koşarken yere düşünce dudağı patlamış ve diş eti de bayağ bir açılmış. Hemen tıp merkezine götürdük. Diş doktoru dişine baktı, elhamdülillah sapasağlam duruyordu. Dudağı için de Haydarpaşa'ya bi götürün dikiş gerekebilir dediler. Doktorlar bakarken "Dudağımı yapıştırmasınlar" dedi. Canımın içi çok acizlendi. Dirayetli oğlum benim, düştüğünde de hiç ağlamamış.
Biz de doktoruna sorduk, yara ayrık olmayınca dikişe gerek görmedik. Çok korkuyordu zaten, bir de dikiş attırsak psikolojisi çok bozulacaktı.
Dün sabah da babası dudağı biraz iltihaplanmış deyince Medipol'e götürdü. Onlar da bu saatten sonra dikiş atılmaz, zaten dudakta da iz kalmaz demişler. Sadece ağız gergarası vermiş. Şimdilik iyiye doğru gidiyor, inşallah. Ben hiç yiyemez zannediyordum ama çok değilse de birşeyler yiyor.
Oğlum karnımdaykenden beridir yumurtalıklarında hidrosel (su fıtığı) vardı. 1,5 yaşlarındayken bir çocuk cerrahı ameliyat olması gerektiğini söylemişti. Biz de Prof. Dr. İhsan Karaman'a gösterdik. O zamanla ineceğini söyleyince biz de bekliyorduk ama yine de bir taraftanda içimizde bir huzursuzluk oluyordu. 4 Haziran'dan beri artık bez bağlamıyoruz ve sanırım bunun da etkisiyle inmiş. Dün ameliyat olması gerektiğini söyleyen çocuk cerrahı şimdi bir problem olmadığını ve yumurtalıklarının indiğini söylemiş. Çok mutlu oldum. Elhamdülillah...
Geçmiş olsun.
YanıtlaSilDiğerine de çok sevindim...